De overtocht

We hebben er nu een week op zitten hier in zonovergoten Philipijnen. De weersvoorspellingen vertellen dat er totaal geen wind staat en bewolkt is, nou das niet waar. Het is super zeilweer hier met een heerlijke wind en vollop zon, graadje of 30. Op de 25e april zijn we op pad gegaan om de Sandoway over te gaan varen naar Subbic Bay. Dit is een tocht van zo'n 20 uur (afhankelijk van de weersomstandigheden) en dus zo'n 100 mijl. We vertrokken om 14.30 uur vanuit de baai waar Alan Burell woont. Bij Alan en Suzie hebben wij heerlijk geluncht, ze wonen super mooi aan de baai en wijds uitzicht over de baai. Echt fijn om daar te zijn, voor 160 US$ per nacht huur je het hele huis en kan je met zo'n 6 man zeer goed vertoeven. De omgeving hier is vrij van toerisme op grote schaal, je kan met een banca (bootje met zijdrijvers) naar een strandje dat alleen vanaf zee bereikbaar is of duiken in het mooiste gebied van de wereled. Volgend jaar gaan wij langer daar heen vooraf om meer mee te krijgen van de omgeving. Is de moeite waard!
Jan is met Dirk Verstraten gaan meevaren op de WIndjammer, een trimaran, omdat zij een mannetje tekort kwamen. Eens kijken wie er het eerste is...
Wij vetrokken een uurtje eerder, deze voorsprong hebben zij niet meer goed weten te maken. Om 08.00 locale tijd legde George de Sandoway aan de steiger in Subbic Bay, een uurtje later volgde Dirk met de Windjammer. De overtocht was super goed te doen, de eerste 30 mijl voor de wind en daarna halve wind. We hebben alleen de genua 1 opgezet, zodat wij heerlijk relaxed konden zeilen zonder moe te worden. In de nacht is het altijd lastig varen, de locale mensen zijn dan aan het vissen met lange netten die ondiep liggen en je dus met de boot ernstig in vast kan komen te liggen. Moeilijke is dat de kleine banca aan de ene kant een klein lichtje heeft, het eindpunt van het net kan soms wel 100 meter verderop liggen. Je kan dit herkennen aan een peertje van 5 watt, ofwel je ziet er geen hond van. Ze leggen ze neer op de helling van ondiep ~30 meter naar ruim 200 meter, dat is het enige dat je weet. Nou en ja hoor.... bijna een net overvaren. Buiten het feit dat het lastig is dat het net om je kiel zit en met een beetje pech in je schroef, is de visser zelf zeer ontstemd. Dan heb je Rinan, de bootjongen, hard nodig om in het Takallo te onderhandelen hoe de schade op te lossen. Het is dus net goed gegaan, blijven opletten dus. Vanaf half drie in de ochtend draaide wind waarna deze uit pal noord kwam, precies de richting die wij uitgingen. Genua er af en motortje aan, al brommend zijn wij de laatste mijlen gaan afleggen naar Subbic Bay. Nu heerlijk (weer) aan de wijn en op naar een gezellige avond. Morgen (woensdag) hebben wij een oefenwedstrijdje, donderdag begint het echte werk. Tot snel!