Weelde zonder bereik

En zo is het alweer donderdag, dagen gaan snel en elke dag is genieten. De Hobie Challenge zet zich in voor de lokale bevolking en dit jaar worden er ondermeer solar lampen uitgedeeld op en nabij de eilanen waar wij zijn. De eilanden hebben vaak geen of schaars elektriciteit en dat verklaart dan ook direct waarom we al deze dagen geen update hebben geschreven. Het internet via het lokale telefoon nummer werkt soms maar vaker niet dan wel. Bellen is een uitdaging, terwijl ik dit schrijf zijn we compleet buiten bereik.
De Challenge heeft inmiddels 2 inshore wedstrijddagen achter de rug waarbij George & Caroline 7e waren overall van de 20. David en Angie zijn gezellig op ons decadente jacht gestapt en aan de start/finish lijn met een wijntje en een hapje van de wedstrijden te genieten. De offshore wedstrijden zijn tot en met zaterdag waarbij we eindigen in Iloilo wat ook de plek is waar Huseyin en ik afstappen en onze trip bijna ten einde is.

Zaten alle zeilers zaterdag en zondag heerlijk op Malapascua van alle gemakken voorzien, maandag en dinsdag was t al primitiever op het eiland Batayan. Dat eiland is eveneens zwaar getroffen door de orkaan waardoor resorts verwoest of ernstig beschadigd zijn. Met kunst en vliegwerk hebben we Huseyin diep in de nacht met een taxi en banca van Cebu airport naar onze boot gehaald. Diezelfde nacht stond in het teken van onze eerste krabbende anker; ofwel we lagen los te dobberen onder de volle maan. Heerlijk om midden in de nacht opnieuw te gaan ankeren, gelukt!
Woensdagavond zaten we op Antonia Island, onbewoond en wonderschoon wit zandstrand... Althans voor de orkaan. Nog steeds gaaf om er te zijn, maar de wetenschap dat het onder water stond ten tijde van de orkaan en het strand voor de helft is weggeslagen, doet je beseffen hoe fortuinlijk wij zijn.
Vandaag zijn we genomineerd om bij de inflatable boei ter hoogte van Malangaban Island te noteren wie wanneer hoe laat de boei passeert. Het is dan bekend dat iedereen het mark gepasseerd heeft in blakende gezondheid. Ondanks de GPS trackers op de Hobies, was er gisteren toch eentje een paar uur zoek nadat de tracker was ermee gestopt. Ga der maar aan staan om zo'n klein bootje op zulk wijds water terug te vinden als de tracker ermee stopt en je buiten bereik bent met je handheld VHF.

De wind is er vandaag einde van de ochtend een beetje uitgevallen, geschat was dat de eerste Hobie hier om 0930-1000 uur zou zijn. Tis nu bijna 12 uur en nog geen boot in zicht. Wordt een lange dag! Ach we gaan gewoon verse pompoensoep maken; fijn zo'n luxe waar wij ons in baden.

Om half zes gooien we het anker weer uit op onze nachtplaats van Ileacon Island en gaan we op naar de rest van de groep. De hele week wordt het diner verzorgd voor totaal 2000 pesos (32€) per persoon inclusief alle drankjes. Het is een dure trip ;)

Morgen, vrijdag verder naar zuiden wat zo'n 50 mijl afstand betekent. Op deze trip hebben we een keer een paar dolfijnen op afstand gezien. Ze zijn ons niet gunstig gezind maar we blijven hoop houden dat we ze nog ergens gaan zien!